منت خدای را عزوجل که لذت زن را قند و عسل

 قرار داد. همو که  ازدواجش موجب محنت است و

 به طلاق اندرش مزيد رحمت. هر لنگه كفشي كه

 بر سر ما مي خورد مضر حيات است و چون

 مكرر فرود آید موجب ممات. پس در هر لنگه

 كفش دو ضربت موجود و بر هر ضربت آخي واجب.

دیگه چه خبر عنوان مجموعه ایست که منبعد ازرسیدگی به وضعیت ایثارگران(رزمندگان . آزادگان . جانبازان . خانواده معظم شهدا) به محضرتان تقدیم خواهدشد ! این اولین قسمت ((دیگه چه خبر؟)) تقدیم بشما عزیزان که منتظریم ما را راهنمائی بفرمائید و همچنین در خبررسانی و ارسال مطلب مارا هم کمک کنید . بنابراین هرهفته مطلبی را بعنوان دیگه چه خبر تقدیم شما عزیزان خواهیم کرد در ضمن تنها نقد نیست که مطرح خواهد بود بلکه ازکارهای خوب مسئولین هم خواهیم نوشت و این مطلب یکطرفه نخواهد بود !     

اسفندماه 1389 بود که به تبریز مسافرتی داشتم و سالگردشهدای عملیاتهای بدر و خیبررا دوست داشتم در تبریزو درکنار دوستان همرزمم در لشکر 31 عاشوراکه مدتی بوداصرارفراوان داشتند که چندروزی را درکنار هم باشیم سپری کنم . به تبریز که رسیدم اول ازهمه به گلزاروادی رحمت(برسرتربت هزاران همرزم عرش نشین شهیدم)رفتم و ساعاتی را با خانواده و دوستان در کنار عرش نشینان سپری کردم با اینکه هواسردبودو هوای سرد برای ریه هایم مثل سّم بود ولی در کنار شهیدان نه تنها سردی هوا را احساس نکردم بلکه بلطف شهیدان مشکلی هم پیش نیامد . در میان تربت شهدا که میگشتم به یکباره یاد شهیدحجت الاسلام والمسلمین سیدمجتبی ایزدخواه(ره) افتادم و بلافاصله به فرزندجانبازش حاج سیدمرتضی که ارتباط داشتیم زنگ زدم و به اصرار ایشان قرارشد به منزل ایشان هم برویم و دیداری تازه کنیم ! در دیدارم با خانواده شهید و فرزند65%جانبازش(حاج سیدمرتضی)به وضعیت اسفناک جسمی و روحی او پی بردم و ماحصل این دیدار خیلی برایم زجرآوربود ! برایم نقل کرد که : برای درمان زخم پاهایش بنیاد هیچ کاری براش انجام نداد و سپاه برای معالجه به تهران اعزامش کرده بودو آنجا فرصتی پیداکرده بود تا برود پیش آقای زریبافان(رئیس بنیادشهید و امورایثارگران)و طرح مشکلاتش را بکند که در استان نتوانسته بودندحّل کنند ! و از در که وارد میشود و برخورد منشی جناب آقای رئیس را که می بیندکه به سر یک فرزند شهید دیگرفریادمیزند : من چکارکنم که تو فرزندشهیدی ؟ برگشته بود و از آنروز اوضاع روحیش بسیاروخیم تر شده بودو کنج غربت و عزلت گزیده بود ! ماحصل گفتگوی دردناک ما با ایشان برای حقیر بسیار درناک بود و هضم آن دردناکتر !! با اینحال سعی کردم مطالبش را برایتان بنویسم !

مجاهدشهیدی که از سال 1342دست بیعت به امام راحل داده بودآنهنگامی که نام خمینی جرم بود او مقلد خمینی بود و سپس در عملیات والفجریک ودر کربلای فکه موقعی که در کانال(معروف قتلگاه فکه) من حقیرمجروح شده  وجامه جانبازی پوشیدم ، او دلاورانه از کانالی که صدها شهید و مجروح افتاده بود دفاع کرد ! اگر شناخت قبلی از آن شهید نداشتم و صبح دو روز قبل از شهادتش برایم نقل نکرده بوده که : خواب دیدم مادرم حضرت فاطمه زهرا(س)سر مرا به زانویش گرفته بود و از سرم خون می آمد و مادرم (مادرسادات)به من تبریک می گفتند ، ودرآن حال به حضرت سیدالشهداامام حسین(ع)مکررسلام میدادم ، فرمودند : بزودی به دیدارمان نائل میگردی فرزندم !  آن شهید وقتی باشوق بسیاراین خواب را برایم نقل کرد و سپس اضافه کرد که : برایم مسجل شده که جام شهادت را دراین عملیات مینوشم ! درک آنشهیددر لحظاتی که ما همگی در کانال(قتلگاه فکه)مجروح و شهید افتاده بودیم و آنشهید با حس مسئولیت تمام باآرپی چی و تیرباراز کانال دفاع میکرد بیهوش شدم ! نمیدانم که چقدر بیهوش بودم ولی وقتی بهوش آمدم حاج سید مجتبی مجروح شده بودند و باآن حال دفاع میکردند، از طرفی صدای تانکی بگوش میرسید به هر زحمتی بود بلندشدم اسلحه ام را اعصای دستم کردم تانک نبود پی ام پی تدارکات خودی بود به صدای شلیک حاج سید مجتبی متوجه کانال شده بودند اوناهم با عراقیها درگیرشدندو یکباره آتش مهیب انفجار توپ مستقیم تانک عراقی همه چیز رو عوض کرد و دلسوختگان را عاشورائی کرد ! دود و گردو غبارکه خوابید حاج سید مجتبی را غرقه درخون دیدم خودمو سینه خیز به هر زحمتی بود به طرفش کشاندم و سرم را به کنار سرش نهادم و نجوای مناجات زیبایش روحم را آلایش داد و او هم به خیل شهیدان کربلای فکه پیوست در حالیکه دلاورانه جنگید ! بچه های تدارکات که باپی ام پی آمده بودند با توکل برخدا تانک عراقی رو منهدم کردند و دویدند بسوی کانال و از مجروحان قسمتی را انتقال دادندبه داخل نفربرو سپس تا آمدند سراغ من که از شدت خونریزی ضعف شدیدی برمن مستولی شده بود با اشاره به حاج سیدگفتم که اونو انتقال دهید ! ولی من از شدت ضعف بیهوش شدم . حاج سید مرتضی از چنین شهیدی برایم  یادگاربود!